posted by ലിജിമോള്‍ വി.എ, ഹ്യൂമാനിറ്റിസ്, ജിഎച്ച്എസ്എസ് പീച്ചി on 24 July 11 at 05:24 AM
സായാഹ്ന വേളയില്‍ പച്ചപുല്‍പ്പായയില്‍
ഏകാഗ്രചിത്തയായ് ഞാനിരിക്കേ
മിന്നിത്തിളങ്ങുമാ മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍
പൊന്‍ശോഭയെങ്ങും പരത്തീടുന്നു.
ഇളംതെന്നല്‍ തഴകുവമെന്‍ വാര്‍മുടിയില്‍
മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍ ഉമ്മവെച്ചു പാറീ
മെല്ലെ ശിരസ്സുയര്‍ത്തീ നോക്കീ ഞാന്
പൂനിലാവുപൊഴിക്കുമാ പൂര്‍ണ്ണ ചമ്ദ്രനെ
പെട്ടന്നതാ വിണ്ണിന്‍ മാറില്‍ നിന്നുമെന്‍ –
കവിള്‍ത്തടത്തിവലിറ്റിറ്റുവീണു മഴത്തുളളീ
തെല്ലു ഞെട്ടി ഞാന് നോക്കവേ കണ്ടൂ
തിളങ്ങും നയനവുമായ് നില്‍ക്കുമാ താരത്തെ
കണ്ണൊന്നു ചിമ്മിയവള്‍ എന്നെ നോക്കി
വീണ്ടുമെന്‍ നെറ്റിമേലുതിര്‍ന്നു വീണൂ മഴത്തുളളീ
ഗഗനഗൃഹത്തില്‍ വെണ്‍മെത്തമേല്‍ കിടക്കുമാ –
താരത്തിന്‍ കണ്ണില്‍ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരോ ?
തെല്ലു കൌതുകം പൂണ്ടു ചോദിച്ചു ഞാന്
ഹേ, താരസുന്ദരി നീയെന്തിനു മിഴിനീര്‍ പൊഴിക്കുന്നൂ ?
പാതിയടഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ പതുക്കെ ത്തുറന്നവള്‍ ചൊല്ലീ
നീ കേള്‍ക്കുന്നില്ലയോ ഈ ഇരുട്ടിന്‍ തേങ്ങലുകള്‍
ഈ ലോകമെത്ര സുന്ദരം ഈ ലോക ജിവിതം ദുഷ്ക്കരം
“ആനന്ദചിത്തയായ് കണ്‍തുറന്ന നാള്‍ കണ്ടു ഞാന്
തിന്മയെപ്പെറ്റുപ്പോറ്റും മനുജനെ
അമ്മയാം ഭൂമിയെകൊന്നുതിന്നുന്നവര്‍
തിന്മതന്‍ വിത്തുകള്‍ വാരി വിതറുന്നു
കൊല്ലും കൊലയും ഹരമായയീ മണ്ണില്‍
ദു:ഖമാംഭാണ്ഡം മുതുകില്‍ ചുമന്ന് ശാന്തി തേടി-യലയുന്നൂ ചിലര്‍.
ഒന്നും കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ച ഞാന് കേള്‍ക്കുന്നതോ
പട്ടിണിപ്പാവങ്ങള്‍ തന്‍ മുറവിളികള്‍ “
